Istraživanja u Srbiji pokazuju da sve više dece pati od različitih poremećaja. Kod školske i predškolske dece najzastupljeniji su deformiteti kičme, i to najčešće posturalnog tipa, koji su posledica lošeg držanja tela, sedaternog načina života, smanjene fizičke aktivnosti, nepravilnog sedenja… Ukoliko posturalni deformiteti kičme nisu uzeli previše maha, mogu se uspešno korigovati vežbama i izmenama u načinu života (pravilno držanje tela, povećanje fizičke aktivnosti, korekcija načina ishrane…). Ukoliko do pojave deformiteta dođe u predpubertetskom uzrastu, po ulasku u pubertet postoji tendencija pogoršanja postojećeg i javljanja dodatnih deformiteta. To višestruko otežava korekciju, i deformitet ubrzo postaje stabilan i trajan.

Drugi krupan problem sve većeg broja dece je gojaznost. Aktuelni podaci govore da svako treće dete u Srbiji ima prekomernu telesnu težinu. Glavni uzroci gojaznosti su premala količina kretanja, statičan stil života, loše navike u ishrani. Nedostatak kretanja sam po sebi stvara uslove za gojaznost, a gojaznost povratno dodatno utiče na smanjenje bavljenja fizičkom aktivnošću, stvarajući začaran krug iz kojeg se vremenom sve teže izlazi. Oba činioca zajedno dovode do zaostajanja u razvoju motorike, slabljenja muskulature i celokupnog lokomotornog aparata, kao i do slabljenja funkcionalnih i imunoloških sposobnosti organizma. Vrlo česta indirektna posledica gojaznosti kod dece su lošiji socijalni odnosi sa vršnjacima, veća izolovanost, negativniji doživljaj sebe, manjak samopouzdanja.

Kod kifoze, kičmeni stub je savijen tako da su leđa lučno zaobljena ili oštrouglo savijena unazad. Glava se naginje ka napred, ramena se isturaju napred i na dole, lopatice uzdižu kao krila, zbog čega osoba ima pogrbljeno držanje tela, dok se stomak ispupčava unapred. U početku je kifoza mobilna, a kasnije postaje fiksirana. Kifoza je često povezana sa naglim rastom deteta, kao i nepravilnim sedenjem dece koja imaju slabe trbušne mišiće.

Skolioza je najčešći i najteži deformitet. Kičmeni stub je savijen u stranu, a kičmeni pršljenovi rotirani u odnosu na središnju liniju, najčešće u grudnom, a nekada i u lumbalnom delu kičme. Nekada deca imaju samo skoliotično držanje tela (funkcionalna skolioza), i mogu voljno da isprave kičmu, jer nema fiksnih promena. Ozbiljniji je problem kada deca ne mogu voljno da isprave kičmu, tj. kada se iskrivljenost kičme održava u svim položajima tela. Skolizu često nije lako uočiti, te je neophodno redovno pregledati decu i obratiti pažnju na postojanje telesnih asimertija (npr. da li je jedno rame više od drugog).

Lordoza je prenaglašeno krivljenje kičmenog stuba u lumbalnom delu. Gledano iz profila, dete koje ima lordotično držanje ima isturene stomak i zadnjicu. Lordoza je najčešće posledica slabih trbušnih mišića, ravnih tabana (koji dovode do naknadnih deformiteta karlice i krivljenja nogu). Česta je kod gojazne dece.

Ravna stopala su najčešći oblik deformiteta stopala. Osim naslednih faktora, posledica su fizičke neaktivnosti, gojaznosti i nošenja loše obuće. Deca sa ravnim stopalima i spuštenim svodovima često imaju bolove u nogama. Ona se u igri brzo zamaraju, ne mogu dugo da hodaju, ne vole da trče, a i kada trče, to rade nepravilno, pa je i ovo razlog što izbegavaju bavljenje sportom, što dodatno otežava uklanjanje deformiteta.